آقای محیط طباطبایی به تحولات مختلف هنر در طی دوره‌های تاریخی ایران اشاره کردند. ایشان گفتند بخشی از هنر در هر مقطع تاریخی، برای مخاطب عام و مردم عادی بوده است. برای مثال در فضای قهوه‌خانه‌ که یک فضای اجتماعی و تعاملی بسیار مهم است، هنری به‌کار برده می‌شود که بعدها به نام نقاشی قهوه‌خانه‌ای شناخته می‌شود. سفارش‌دهنده، هنرمند و مخاطب این هنر همه از طبقه مردم عادی بوده‌اند. با گذر زمان این هنرهای عامه و هنرمندان گمنام آنها، مورد توجه و بررسی هنرمندان رسمی و حرفه‌ای قرار گرفته و ارزش و اعتبار امروزینِ خود را به دست می‌آورند. کاری که هادی سیف در پژوهش هنرهای مردمی ایران انجام دادند، شناسایی و معرفی اینگونه هنرها و هنرمندان محلی و نااشنای ایرانی به مردم و قشر حرفه‌ای هنر بود.

پس از آن خانم توکا ملکی نویسنده و پژوهشگر حوزه هنرهای دیداری ایران و همچنین مدیر مسئول انتشارات خط و طرح، از تأکید آقای سیف بر رها نشدن پژوهش‌های هنرِ مردمی و همچنین از تلاش ایشان برای ترغیب پژوهشگران جهت ورود به حوزۀ هنرِ مردمی سخن گفتند.